Duiker vermist. Dodelijke zwemongevallen flink gestegen, plezierjacht overvaren, stoffelijk overschot vermiste man gevonden in sloot, vrouwen dagenlang onvindbaar. Wat krantenberichten waar niemand van opkijkt in het waterrijke Nederland, één van de dichtstbevolkte landen ter wereld.

In een gebied dat zo rijk is aan sloten, plassen, rivieren, kanalen, meren en de grote oppervlakten van de zuidwestelijke Delta, de Noordzee en de Waddenzee is de kans dat een vermiste persoon in/onder water terecht is gekomen erg groot. Naast de grote diepe watergebieden, is er in elk bos-, heide- of poldergebied minimaal wel een sloot, ven of poel aanwezig waar iemand in kan verdwijnen.

De kans dat een ongetrainde hond een drenkeling in ondiep water vindt is reëel, iedere hond heeft een fenomenale neus! Of deze ongetrainde hond aan zijn baas komt “vertellen” dat hij iemand heeft gevonden is maar de vraag. Het vinden door dit ongetrainde dier van een verdronken iemand, die in diep water ligt, is echter erg onwaarschijnlijk en vraagt om training. Vandaar dat Reddingshonden Team Zeeland naast de opleiding afzoeken van vlaktes en het doorzoeken van puinsituaties en gebouwen ook honden en geleiders opleidt om drenkelingen te vinden.

De professionaliseringsdagen Waterwerk, die in mei en juni 2023 plaatsvonden leverden opnieuw een grote bijdrage aan de deskundigheid van de honden en geleiders.

Wat komt er veel bij kijken om een combinatie gedegen op te leiden. Zo moet de hond vertrouwd raken met de geur van een stoffelijk overschot en daar niet voor terugdeinzen. Weten dat het juist deze geur is die gevonden moet worden is cruciaal. Eerst het vinden in ondiep water, dan dieper, nog dieper naar dieptes waar zowel de hond als de baas niet meer kunnen staan en er een boot nodig is om te vinden.

Het trainen op een boot vraagt om soepel in- en uitstappen vanaf een aanlegsteiger, het gewend raken aan (hevige) deining, de opspattende spetters, het vrij durven bewegen op de boot en vooral de geur van het stoffelijk overschot waarnemen en uitwerken totdat het dier precies weet waar het lichaam ligt.

En dan de verwijzing! De verwijzing is de manier waarop de hond aan de baas laat weten, hier dit is de plek baas, hier ligt de persoon! De geleider moet observeren en leren hoe haar/zijn hond die verwijzing doet. Die verschilt per hond. De ene hond doet dit door uit de boot te springen en boven de vindplaats te blijven zwemmen, een andere hond blijft op de boot en kijkt onophoudelijk naar de juiste plek en laat dat vaak gepaard gaan met blaffen of piepen of er dichterbij willen komen. Kortom een pittig en mooi opleidingsproces dat ertoe kan leiden dat de drenkeling gevonden wordt door de hond en zo ontredderde families zekerheid krijgen over hun dierbare(n).

Dankzij de inzet van velen (ondersteuners, schippers, teams, coaches) hebben we leerzame, nuttige, fijne en waardevolle waterdagen achter de rug en hebben de teams hele grote stappen gemaakt.