Er wordt dag en nacht door gewerkt door de Samenwerkende Reddingshonden Organisatie (SRO). Op dit moment zijn er zes verschillende reddingshondengroepen aan het werk als één groep. Dat is ook de kracht van de SRO en een voorbeeld van “samen sterk”.

Door de teams wordt aangegeven dat het zo’n enorme verwoesting is, die je je niet kan voorstellen. De wil en de motivatie van de reddingsteams en de honden is bijna voelbaar. De honden werken goed en pakken hun rust als dat kan. Het is niet voor niets dat er gezegd wordt dat “de zichtbare relatie tussen hond en geleider één van de meest bijzondere samenwerkingsverbanden

is nu in de natuur”.

Er is van buitenaf minimaal contact met de teams, daar zij hard werken en de zes uur rust ook echt moeten pakken. Uiteraard komen er richting Nederland berichten binnen tijdens een pauze. Deze berichten kunnen dan gaan over het weer (overdag zon en in de avond een temperatuur van -6), over het eten, de fijne werksfeer en de hulp die ze krijgen van de hulpverleners om hen heen.

De coördinatie wordt vanaf vandaag gedaan door het Turkse leger en USAR. De dagen hiervoor lag de uitvoering bij AFAD (zie verslag dag 1). De hulpverleners uit Mexico, die ook in het gebied werken, gaan vandaag inpakken en zullen het rampgebied in Antakya verlaten.

Achter de schermen wordt er hard gewerkt door het thuisfront (zoals familie, collega’s mensen die op inzet zijn, collega’s van de reddingshondengroepen die thuis zijn gebleven, etc.).

Er is aandacht voor de emotionele impact op familieleden, die uiteraard supertrots zijn, maar ook in spanning zijn of de persoon die ze liefhebben, de honden die hun familie zijn, weer goed thuiskomen.

Verder wordt er veel contact gezocht door de media, die vooral informatie willen over de reddingshonden en de reddingsteams die aan het werk zijn in Turkije. Helaas kunnen wij daar weinig over zeggen.

De contacten die we hebben met onze collega’s in Turkije zijn kort en met name de noodzakelijke info wordt gedeeld. De rustmomenten moeten ze pakken gezien het feit dat ze dag en nacht doorgaan. Elke minuut telt en het zoeken heeft prioriteit 1.

Uiteraard blijven we hopen op de wonderen, zoals op dag 3.